Nawet jednodniowe unieruchomienie może nieść za sobą niepożądane skutki
W aktualnych standardach postępowania po urazach i zabiegach operacyjnych, najważniejsze jest „wczesne uruchamianie”. Oznacza to pionizację już w pierwszej dobie po zabiegu oraz natychmiastowe wprowadzanie ruchu w zakresie bez bólowym (akceptowalny ból podczas ruchu na poziomie 3 w skali 10- stopniowej). Całkowite unieruchomienie tkanek powoduje ich słabsze odżywienie, ograniczone krążenie krwi, a co z tym związane - niedotlenienie. Z biegiem czasu powstają niekorzystne zmiany w obrębie unieruchomionej części ciała oraz zrosty w obszarze uszkodzonych i okolicznych tkanek. Skutkiem powyższych zmian jest ograniczenie ruchomości i przedłużający się ból. Praca terapeuty wydłuża się znacząco z każdym dniem utrzymywanego unieruchomienia.
Złamanie? Unieruchamiamy!
Złamanie to jedna z niewielu sytuacji, w których całkowite unieruchomienie jest niezbędne dla uzyskania prawidłowego zrostu kostnego. W przypadku podejrzenia złamania należy unieruchomić kończynę oraz udać się na SOR. Po wykluczeniu złamania w badaniu RTG można usunąć unieruchomienie. Jeśli rentgen wykaże złamanie kości należy utrzymać pełne unieruchomienie przez okres co najmniej 3 tygodni.
Ortezy i stabilizatory to nie jest pełne unieruchomienie
W niektórych sytuacjach (np. rekonstrukcja więzadeł, stan po zwichnięciu stawu) konieczne jest wyeliminowanie pewnych ruchów lub ograniczenie ich zakresu. W takiej sytuacji stosowane są ortezy miękkie, szyny lub stabilizatory. Tego rodzaju zaopatrzenie ortopedyczne ogranicza w pewnym stopniu ruch jednak nie eliminuje go całkowicie, co ma ogromne znaczenie w przebiegu gojenia się tkanek. Stopniowo zmniejszany jest zakres unieruchomienia, aż do pełnej swobody ruchu. Taki sposób postępowania zdecydowanie pozostawia tkanki w lepszej kondycji niż po pełnym unieruchomieniu.
Ruch jako składowa terapii mięśniowo-powięziowej, terapii manualnej czy akupunktury medycznej
Nieodzowną częścią profesjonalnych metod fizjoterapii jest ruch. W przypadku terapii mięśniowo-powięziowej wykorzystuje się, na przykład, elementy poizometrycznej relaksacji mięśni, która jest metodą opartą na ruchu w możliwym zakresie oraz skurczu izometrycznym. Terapia manualna to często trakcja lub kompresja z ruchem w stawie. W przypadku akupunktury medycznej (suche igłowanie) po wykonaniu nakłucia zaleca się wykonanie kilkukrotnie ruchu opartego na skurczu ekscentrycznym mięśnia. Jak widać ruch ciągle towarzyszy pracy fizjoterapeuty.
głosów: 0