Przykurczem Dupuytrena nazywane jest schorzenie, w którym dochodzi do przykurczu obszaru rozcięgna dłoniowego ręki. W przypadku tej jednostki chorobowej proces diagnostyczny jest krótki, ze względu na charakterystyczny wygląd dłoni pacjenta. Postawienie rozpoznania jest pierwszym krokiem w procesie leczenia. Kolejnym krokiem, w nowoczesnym podejściu terapeutycznym, jest znalezienie najlepszej możliwej metody leczenia. Najlepszej oznacza najmniej inwazyjnej. Jedną z takich metod w przypadku leczenia przykurczu Dupuytrena jest sonochirurgia.
Przykurcz Dupuytrena – obraz choroby
Przykurcz rozcięgna dłoniowego ręki jako konkretna jednostka chorobowa został po raz pierwszy opisany w roku 1831 przez Guillaume’a Duputrena. W przebiegu schorzenia obserwuje się charakterystyczne guzki i bliznowate zgrubienia w pasmach struktury ścięgnistej zlokalizowanej po dłoniowej stronie ręki – rozcięgna dłoniowego. Proces chorobowy obejmuje jednak nie tylko rozcięgno dłoniowe ale także sąsiadujące struktury tkankowe. Na skutek występujących patologicznych zmian dochodzi do charakterystycznego ustawienia dłoni w pozycji zgięcia palca IV i V (serdecznego i małego) z powodu zmian powstałych w obrębie pasm podłużnych rozcięgna. Dochodzi także do: zwężenia ręki na skutek procesu chorobowego w pasmach poprzecznych, pojawienia się wciągnięć skóry wywołanych zmianami w pasmach pionowych oraz ograniczenia lub całkowitego zniesienia ruchu odwodzenia palców. Zmiany obserwowane są z różnym nasileniem, a ich występowanie w znacznym stopniu ogranicza zakres ruchomości dłoni i ręki, a tym samym wpływa negatywnie na codzienne funkcjonowanie. Objawy choroby stopniowo postępują, a sam rozwój choroby może trwać nawet kilka lat. Zwykle pacjenci zgłaszają się do lekarza przy zmianach zaawansowanych, utrudniających lub uniemożliwiających prawidłowe funkcjonowanie.
Przyczyny przykurczu Dupuytrena
Dotychczas nie zostały jednoznacznie wskazane bezpośrednie przyczyny choroby. Szereg źródeł wskazuje na podstawy genetyczne występowania przykurczu. Badania wskazują na grupy populacyjne predysponujące do występowania schorzenia. Należą do nich osoby rasy kaukaskiej, płci męskiej, w wieku powyżej 40 lat. Czynnikiem, który może zwiększać ryzyko występowania przykurczu Dupuytrena jest także rodzaj wykonywanej pracy. Jeśli praca zawodowa powoduje występowanie przeciążeń i mikrourazów, może także prowadzić do przykurczu rozcięgna dłoniowego ręki. Zwiększone ryzyko wystąpienia patologii obserwuje się także u osób palących tytoń i spożywających duże ilości alkoholu. Do chorób towarzyszących często tego rodzaju przykurczom zalicza się z kolei cukrzycę, padaczkę, AIDS, gruźlicę.
Sonochirurgia jako nieoperacyjna metoda leczenia przykurczu Dupuytrena
Telefon do rejestracji 698 115 115
Pacjentom najczęściej zależy na uniknięciu zabiegu operacyjnego. W gabinetach ortopedyczny Prywatne Gabinety Ortopedyczne i Rehabilitacyjne w Krakowie pacjentowi wychodzi się naprzeciw wprowadzając procedury zachowawcze i kierując na zabieg operacyjny dopiero w przypadku braku poprawy. Dla pacjentów, u których zdiagnozowano przykurcz Dupuytrena proponowanym rozwiązaniem nieoperacyjnym jest sonochirurgia. Zabieg wykonywany jest pod bieżącą kontrolą USG w znieczuleniu miejscowym. W trakcie zabiegu nacina się pasma włókniste z użyciem igły wprowadzonej przezskórnie. Korzyści jakie daje ta metoda to przede wszystkim brak blizn i zrostów pozabiegowych, a także mniejsza inwazyjność co wiąże się z krótszym okresem rekonwalescencji. Sonoterapię należy uzupełnić o zabiegi fizjoterapeutyczne.
głosów: 0