Zdiagnozowano u Ciebie uszkodzenie łąkotki? Z pewnością nie jesteś „z tym” sam/sama!
Pęknięcia łąkotki uznawane są za najczęściej diagnozowane urazy ortopedyczne. 56% przypadków to zmiany przewlekłe. W przypadku przewlekłych uszkodzeń struktury łąkotki leczenie chirurgiczne oceniane jest jako nieprzynoszące wymiernych korzyści. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zmian zwyrodnieniowych u osób po przebytej maniscektomii (usunięcie fragmentu lub całości łąkotki) [2] leczenie tego typu zaburzeń uznaje się za duże wyzwanie współczesnej ortopedii zachowawczej i chirurgii. Według danych publikowanych European Society of Sports Traumatology, Knee Surgery and Arthroscopy [3] oraz wytycznych opublikowanych w British Medical Journal [4] brak jest korzyści (lub są one nie istotne klinicznie) z artroskopii wykonanej w przypadku wystąpienia zmian zwyrodnieniowych. W tym wypadku atroskopię ocenia się jako ostatnią formę leczenia z wyboru, w przypadku braku efektów leczenia zachowawczego. Porównanie leczenia inwazyjnego z procedurami zachowawczymi w licznych badaniach naukowych wskazuje na zdecydowanie mniejszą efektywność interwencji chirurgicznej w stosunku do leczenia nieoperacyjnego [5,6].
Nieoperacyjne leczenie zmian zwyrodnieniowych w obrębie łąkotki – zastosowanie PRP
W badaniach przedstawionych przez zespół naukowców z Polski [1] oceniono skuteczność leczenia zachowawczego w postaci przezskórnej trefinacji w porównaniu z trefinacją uzupełnioną o zabieg podania osocza bogatopłytkowego w okolicę chorobowo zmienionej łąkotki. W pierwszej kolejności warto zauważyć, iż wykazano, że pełna integralność łąkotki nie jest konieczna aby zauważyć klinicznie istotne zmiany stanu pacjenta. Zmiana objawów choroby zwyrodnieniowej stawów (oceniane według KOOS) oraz spadek poziomu bólu (według skali VAS) były większe u pacjentów z grupy, w której zastosowano PRP.
Przebieg przytoczonych badań klinicznych
Celem badań, które naszym zdaniem dostarczają cennych informacji na temat skuteczności nieinwazyjnego leczenia zmian w obrębie łąkotek, było zbadanie skuteczności i bezpieczeństwa zastosowania PRP (osocza bogatopłytkowego) w ramach terapii przewlekłych zmian w obszarze łąkotek [1]. Przedstawione badanie było randomizowane i przeprowadzone z grupą kontrolną (placebo). W badaniu udział wzięło 72 pacjentów. U wszystkich osób przeprowadzono trefikację kości przy czym tylko u połowy z nich podane zostało osocze bogatopłytkowe. Obserwacja pacjentów trwała około 3 miesięcy. Funkcjonalną ocenę pacjentów przeprowawdzono po 3, 6 oraz 12 miesiącach od przeprowadzenia pierwszego zabiegu. Już w pierwszym badaniu MR widoczna było lepsze gojenie łąkotki u pacjentów z podanym PRP. Wyniki oceniające poziom bólu (skala VAS) oraz objawy choroby (KOOS) wykazywały korzystny wpływ zabiegu w obu badanych grupach. Zbadano także wpływ zabiegu na jakość życia pacjentów, możliwość wykonywania czynności dnia codziennego oraz uczestnictwo w sporcie. Wykazano istotną statystycznie poprawę w obu grupach. Jednocześnie nie stwierdzono powikłań u żadnego z badanych pacjentów uczestniczących w końcowej obserwacji. Wniosek jaki dodatkowo wyciągnięto z prezentowanych badań mówi o tym, że zastosowanie przezskórnej trafinacji łąkotki wzmocnionej podaniem PRP zmniejsza konieczność wykonania artroskopii w przyszłości.
Bibliografia:
- Kaminski R, Maksymowicz-Wleklik M, Kulinski K, Kozar-Kaminska K, Dabrowska-Thing A, Pomianowski S: Short-Term Outcomes of Percutaneous Trephinationwith a Platelet Rich Plasma Intrameniscal Injectionfor the Repair of Degenerative Meniscal Lesions.A Prospective, Randomized, Double-Blind,Parallel-Group, Placebo-Controlled Study. Int J Molec Sci; 2019.
- Delos, D.; Rodeo, S.A. Enhancing meniscal repair through biology: Platelet-rich plasma as an alternativestrategy. Instr. Course Lect.2011,60, 453–460. [PubMed]
- Beaufils, P.; Becker, R.; Kopf, S.; Englund, M.; Verdonk, R.; Ollivier, M.; Seil, R.: Surgical management ofdegenerative meniscus lesions: The 2016 ESSKA meniscus consensus. Knee Surg. Sports Traumatol. Arthrosc.2017,25, 335–346.
- Siemieniuk, R.A.C.; Harris, I.A.; Agoritsas, T.; Poolman, R.W.; Brignardello-Petersen, R.; Van de Velde, S.;Buchbinder, R.; Englund, M.; Lytvyn, L.; Quinlan, C.; et al. : Arthroscopic surgery for degenerative kneearthritis and meniscal tears: A clinical practice guideline. BMJ 2017,357, j1982.
- Sihvonen, R.; Paavola, M.; Malmivaara, A.; Itälä, A.; Joukainen, A.; Nurmi, H.; Kalske, J.; Järvinen, T.L.N.: N. Engl. J. Med.2013,369, 2515–2524.
- Katz, J.N.; Brophy, R.H.; Chaisson, C.E.; de Chaves, L.; Cole, B.J.; Dahm, D.L.; Donnell-Fink, L.A.;Guermazi, A.; Haas, A.K.; Jones, M.H.; et al. : Surgery versus Physical Therapy for a Meniscal Tear andOsteoarthritis. N. Engl. J. Med.2013,368, 1675–1684.
głosów: 0